درباره من
یادداشتهای یک سرگشته، که در گذشتهاش گیرمانده و آینده را نمیداند...!
یونس قدمی
ادامه...
انسان ممکن است با یک نفر بیست سال زندگی کند
و آن شخص برایش یک غریبه باشد،
می تواند با یک نفر بیست دقیقه وقت بگذراند و تا آخر عمر فراموشش نکند.
{اوریانا فالاچی}
از نامه بنیامین به گرشوم شولم
والتر بنیامین
((... همچون کسی که در کشتی شکسته ای، از تیرکی در حال سقوط آویزان شده باشد. اما؛ او از آنجا نشانه ای به رهایی را باز یابد)).
از نامه بنیامین به گرشوم شولم
وظیفه ی ما چیست؟
وظیفه ی ما چیست؟
وظیفه ی ما چیست؟
و ما برای چه اینجاییم؟
به راستی من هم نمی دانم؟
شاید وظیفه ی ما این باشد.
صبح ها وقتی که خورشید بر می آید.
دوباره برخیزیم و دوباره متولد شویم.
پی به راز هستی ببریم،
چگونه؟
یا اینکه به دور نمای زندگی فکر کنیم.
شاید بتوانیم یک دریچه ی کوچکی برای خود و هم نوعان خود بگشاییم،
اما؛ با این همه باز هم متردد هستم،
چون با این کاهلی ایی که در خودمان سراغ داریم.
شاید از عهده ی این کار نتوانیم برآییم.
چه، باید کرد؟
نمی دانم؟
باید نزد دانایی رفت؛
و راز مساله را از او جویا شد.
ما که نمی توانیم برای خودمان کاری بکنیم.
شاید او بتواند راهی را به ما نشان دهد.
با این هم باز امیدوار نیستم،
دنبال دانا به کدام سرزمین برویم؛
که رفته راز این همه بدبختی های مان را از او جویا شویم.
پس، چه باید کرد؟
تنها این به ذهنم می رسد خودمان باید فکر کنیم.
تا شاید نوری بتابد و راهی نمایان شود.
تو! راه حلی می دانی؟
نه، من چیزی به ذهنم نمی رسد.
ها! یک چیز به ذهنم رسید.
باید از خدا بخواهیم،
تا دوباره متولد شویم و آن همه روز هایی را که هدر داده ایم از نو جبران نماییم.
به گفته ی شاملو
این طلسم کهنه کلید اش به مشت توست؛
«باکس مپیچ بیهوده، آیینه ی بجوی!»
پاییـــــــــــــــــــــز در راه است
پاییـــــــــــــــــــــز در راه است
پاییز در راه است!
با آمدنش،
برگ طبیعت ورق خواهد خورد.
رنگ های زرد و نارنجی پدید خواهد آمد.
دیروز را ورق خواهم زد و خاطرات اش را مرور خواهم کرد.
و در حسرت فرصت های از دست رفته فکر خواهیم کرد.
در روز های سرد.
صدای خش خش برگ ها از لابلای صفحات پاییزی شنیده خواهد شد.
و شاخه ها در انتظار یک بهار دیگر خواهد ماند.
و گیا ها در برابر باد های پاییزی حرفی برای گفتن نخواهد داشت.
آسمان ابری خواهد شد.
باران خواهد آمد،
و زمین سیراب خواهد شد،
و پاییز پیک زمستان خواهد بود،
و خبر از سرمای بی رحم زمستان خواهد داد.
و چه زیبا گفته است "سپهری"
چتر ها را باید بست،
زیر باران باید رفت،
فکر را، خاطره را، زیر باران باید برد.
با همه مردم شهر, زیر باران باید رفت.
{قدمی}
پاییـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــز
پاییــــــــز
پاییز می آید!
پادشاه فصل ها؛
قاصدک ها خبر آوردند...
تابستان دارد آخرین روز های زندگی اش را سپری می نماید!
پاییز خواهد آمد؛ خش خش برگ ها، عطر باران، بوی نمناک خاک ...
پاییز خواهد آمد!
احساس تازه ای را با خود خواهد آورد.
باران، باد، شعر، موسیقی...
حس دلتنگی، حس بی تابی...
گونه های گٌل، سرما خواهد خورد.
برگ درختان رنگ زرد و نارنجی به خود خواهد گرفت.
گیاه ها زرد خواهد شد.
پاییز می آید!
حس دوست داشتنی ای که نمی دانم چیست؟
آسمان ابری، بغض کرده.
دانه های باران، پر از حس رسیدن به زمین
و زمین لبریز نیاز،
برای رهایی از عطش تابستان
و انتظار کشیدن گندم ها برای درو؛ حس عجیبی به آدم می دهد
انگار دیگر زندگی را نمی خواهد.
پیچک ها دیگر تاب مقاومت در برابر باد های پاییزی را ندارند
و گنجشک ها دیگر آواز نخواهند خواند.
پاییز خواهد آمد!
حس عجیبی را با خود خواهد آورد.
خش خش برگ ها، نم نم باران، بوی نمناک خاک...
دلهره، حسرت، نا امیدی...
حس زندگی؛
حس زندگی پیر مرد و پیر زنی که برگ های آرزوی شان زرد شده
و در انتظار سرما هستند.
شاید با آمدن پاییز و سرد شدن هوا صدای خش خش نفس کشیدن شان بیشتر شود و نفس شان بند آید.
پاییز می آید!
حس تلاش را با خود می آورد
تلاش کودکی برای جمع آوری کاغذ
تا در سرمای زمستان سرد ش نشود.
وقتی از او پرسیدم،
پاییز می آید چه حسی داری؟
گفت:
حس تلاش، کار، زحمت ...
پاییز فصل تلاش، زحمت کار و زندگی است تا پاییز است، زندگی باید کرد.
پاییز می آید!
{قدمی}